باباغوری
باباغوری
(یا: باباغُری؛ باباقوری) در باورهای ایرانیان، دستۀ مهره‌های سیاه و سفیدی است که برای دفعِ چشم‌زخم بر گردنِ کودکان می‌آویزند. انتساب این مهره‌ها به باباغوری به‌سبب شباهتِ آن به چشمی است که به هنگامِ بیماری برآماسیده و کدر شده باشد. این مهره‌ها را، که چون نگینی در طلا یا نقره کار گذاشته شده‌اند، به زیر لَچَک نوزاد می‌دوختند و بر این باور بودند که هرگاه چشم‌زخمی رخ دهد، این مهره با مانع‌آمدن از رسیدنِ چشم‌زخم به بچه درهم می‌شکند. «چشمِ کسی باباغوری‌شدن/بودن» کنایه از شخص چشم‌شور یا حسود است. در برخی گزارش‌ها، باباغوری با ببین و بترک (← نظرقربانی) خلط شده است.