بابا گوریو

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بابا گوریو (Le Père Goriot)

تصوير خيالي بابا گوريو
تصوير خيالي بابا گوريو

رمانی از مجموعۀ کمدی انسانی، نوشتۀ اونوره دو بالزاک[۱]، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۸۳۵. گوریو، که به شغل رشته­ سازی اشتغال دارد، همۀ زندگی خود را فدای دو دختر قدرناشناسش کرده است. دختران، که با مردانی بورژوا ازدواج کرده ­اند، با آن­ که شغل پدر را دون شأن خود می‌دانند، مدام از او کمک مالی طلب می‌کنند. گوریو، که درپی بذل­ کردن همۀ دارایی خود در پای فرزندانش اینک از دار دنیا چیزی ندارد و در محله‌ای پَست، پانسیون ووکه، در پاریس روزگار می ­گذراند، پس از آن­ که واپسین قلم از دارایی خود، بشقابی نقره ­ای، را به یکی از دخترانش می­ دهد در فقر و مسکنت جان می‌‌بازد. بابا گوریو را باید در متن سلسلۀ کمدی انسانی نهاد. پانسیون ووکه، که مرکز ثقل همۀ شخصیت های این مجموعه است، مکانی فراموش­ نشدنی است که در آن آدم هایی از هر طبقه در هم می‌لولند. بابا گوریو سنگ بنای این سلسله رمان است که در آن به ­واقع شهر پاریس شخصیت اصلی است؛ شهری با ظاهری فریبنده، اما باطنی آلوده. جدال اصلی رمان میان دو دسته آدم برقرار است: آدم ­های نیک‌نهاد که از عواطف شریف خود پیروی می­ کنند، و شیطان­ پرستانی چون دختران بابا گوریو، که حتی به میثاق‌های اجتماعی نیز پای‌بند نیستند و سرانجام به شوهرانشان خیانت می­ کنند.

 


  1. Honoré de Balzac