بادنجان
بادِنْجان (aubergine)
گیاه بادنجان Solanum melongena، متعلّق به تیرۀ تاج‌ریزی[۱] (Solanaceae). بومی مناطق حارّه‌ای آسیاست و میوه‌های آن دارای پوست ارغوانی و گاهی سفیدند و به‌صورت سبزی پختنی مصرف می‌شوند. واژۀ بادنجان از واژگان سانسکریت vangana/vatingana گرفته شده است و واژه‌های سمنانی وَنْگُنه/وَنگون و مازندرانی ونیگوم نیز از این واژه‌ها گرفته شده‌اند. بادنجان در رفع گرفتگی‌های جگر و طحال مفید است. همچنین، خوردن آن برای معده‌ای که غذا را برمی‌گرداند نیز مفید است. مضرّّّاتی نیز دارد که به‌علّت وجود مادۀ سمّی سولانین در آن است. اگر قبل از پختن، شکاف‌هایی در میوه‌اش ایجاد کرده و آن‌ها را از نمک پر کنند و سپس مدتی در آب سرد بگذارند، مواد مضر خارج می‌شود. در قدیم بادنجان را در کیمیاگری و جادوگری به‌کار می‌بردند. در ادب فارسی، بعضی شاعران بادنجان را در تشبیهات هجوآمیز به‌کار برده‌اند.
- ↑ nightshade family