باد (باورهای عامیانه)

پیشینیان باد را هشت قسم دانسته‌اند که چهار قسم از آن، بادهای رحمت و چهار قسم دیگر بادهای عذاب‌اند. تصور باد به‌سبب فایده در فصل خرمن‌کوبی، تصوّری از نوع دهقانی است. روستاییان به هنگام خرمن‌کوبی برای انگیزاندن باد، خشکه‌برگ‌های گیاهی را، که «بادانگیز» نامیده می‌شود، در دستان خود می‌سایند و به هوا می‌پاشند. عوام هرگاه بخواهند باد سخت را فروبنشانند، انبری به دست دختربچه‌ای می‌دهند و او را وامی‌دارند که آن‌را به حیاط پرتاب کند تا باد فرو بنشیند. مردمان به دیدن بادی که از سوی قبله می‌وزد دست به صورت می‌کشند و صلوات می‌فرستند. اگر مرغی پرهای خود را تکان دهد، نشانۀ آن است که باد خواهد وزید. باد در خوابگزاری‌ها نیز دلالت‌های فراوان دارد، مثلاًً، اگر باد درختی را از جا برکند تأویل آن این است که عذاب و هلاکی در خواهد رسید. یا آن‌که باد سرد نشانۀ عذاب و باد سخت نشانۀ آشنایی با بیگانه‌‌ای است. در مجموع، باد در خواب نشانۀ بشارت است.