بارانی، رابرت (۱۸۷۶ـ۱۹۳۶)
بارانی، رابِرت (۱۸۷۶ـ۱۹۳۶)(Barany, Robert)
پزشک اتریشی، و متخصص گوش. در ۱۹۱۴، به سبب تحقیقاتش در زمینۀ فیزیولوژی و آسیب‌شناسی اعضای تعادل[۱] در گوش داخلی[۲] برندۀ جایزۀ نوبل پزشکی شد. در وین[۳] زاده شد و همان‌جا درس خواند. در ۱۹۰۰، از دانشگاه این شهر دکترای پزشکی گرفت. در ۱۹۰۷، اثر اصلی‌اش را با نام فیزیولوژی و آسیب‌شناسی دستگاه مجاری نیم‌دایره‌ای در انسان[۴] منتشر کرد. علاوه بر این، مقاله‌های او در زمینۀ تخصصی‌اش، و نیز در زمینۀ بیماری‌های مربوط به تعادل، ازجمله دریازدگی[۵]، در کتاب‌های مرجع و نشریه‌های ادواری گوناگون چاپ شده‌اند. در ۱۹۲۶، پس از خدمت سربازی در جنگ جهانی اول، به سوئد رفت و ریاست بخش درمان بیماری‌های گوش، حلق، و بینی را در اوپسالا[۶] بر عهده گرفت.