بارکلی، ویلیام (۱۶۰۶ـ۱۶۷۷)
بارْکلی، ویلیام (۱۶۰۶ـ۱۶۷۷)(Berkley, William)
حاکم مستعمراتی انگلیسی در امریکای شمالی. فرماندار مستعمرهنشین ویرجینیا[۱] بود (۱۶۴۱ـ۱۶۷۷)، ولی پس از سرکوب بیرحمانۀ شورش بیکن[۲] (۱۶۷۶) برکنار شد. در ابتدا که به این مقام رسید از خود لیاقت نشان داد، ولی بعد بهسمت سیاستهای انگلستان کشیده شد و از امور ویرجینیا غافل ماند. بهسبب جانبداری از سلطنتطلبان در جنگ داخلی انگلستان[۳]، اولیور کرامول[۴] او را از فرمانداری عزل کرد (۱۶۵۲)، ولی پس از بازگشت خاندان استوارت به سلطنت، چارلز دوم[۵] مقامش را به او برگرداند (۱۶۶۰). با این حال مخالفت فزایندۀ مستعمرهنشینان با او به شورش منجر شد.