بازتاب (فیزیک)

بازتاب (فیزیک)(reflection)

بازتاب

بازتاب

انحراف و برگشت امواج، ازجمله امواج نور یا صوت، در برخورد با سطح. بنا به قانون بازتاب زاویۀ تابش، یعنی زاویۀ بین پرتو تابیده‌شده و خط عمود بر سطح، با زاویۀ بازتاب، یعنی زاویۀ بین پرتو بازتابیده و خط عمود بر سطح، برابر است. هنگامی که نور از محیط غلیظ به محیط رقیق، مثلاً از آب به هوا، می‌تابد، ممکن است هر دو پدیدۀ بازتاب و شکست اتفاق بیفتد. اگر زاویۀ تابش کوچک باشد، بازتاب در مقایسه با شکست نسبتاً ضعیف خواهد بود، اما نسبت بازتاب به شکست با افزایش زاویۀ تابش افزایش خواهد یافت. به‌ازای مقدار خاصی از زاویۀ تابش، با نام زاویۀ حد، مقدار زاویۀ شکست به ۹۰ درجه می‌رسد. به‌ازای زاویه‌های تابش بزرگ‌تر از زاویۀ حد، از آن‌جا که شکست با زاویۀ بیشتر از ۹۰ درجه امکان‌پذیر نیست، نور تابیده‌شده تماماً بازمی‌تابد. این پدیده را بازتاب داخلی کلّی می‌گویند. در تارهای نوری، بی‌آن‌که نیازی به‌ تقویت باشد، اطلاعات را به کمک بازتاب داخلی کلّی، به فواصل بسیار دور می‌فرستند.

 

---