بازهای مکمل

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بازْهایِ مُکَمِّل (base pair)

در زیست‌شیمی، پیوند دو مولکول باز، یک پیورین[۱] و یک پیریمیدین[۲]، برای اتصال رشته‌های مکمل دی‌اِن‌اِی به هم. در مولکول دو رشته‌ای اسید نوکلئیک، آدنین(A) با تیمین (T)، یا اوراسیل در آراِن‌اِی، و سیتوزین (C) با گوانین (G) جفت می‌شوند. یک باز در طول یک رشته از مارپیچ دوگانۀ دی‌اِن‌اِی و باز دیگر روی رشتۀ مقابل قرار می‌گیرد، به نحوی که دو باز مکمل مانند پله‌های نردبانی دو رشتۀ دی‌اِن‌اِی را به هم متصل نگاه می‌دارند. در ساختار دی‌اِن‌اِی، چهار باز شرکت می‌کنند که عبارت‌اند از آدنین و گوانین (بازهای پیورین)، و سیتوزین و تیمین (بازهای پیریمیدین). آدنین همیشه با تیمین، و سیتوزین همیشه با گوانین جفت می‌شود.

 


  1. Purine
  2. Pyrimidine