باصری
باصِری
طایفه‌ای بزرگ از چادرنشینان فارس، یکی از پنج گروه اصلی تشکیل‌دهندۀ ایلات خمسه، متشکل از گروه‌های قومی ترک و لر و عرب و مرکّب از تیره‌های مختلف. ییلاق این مردم در ارسنجان و کمین و مرودشت و سیوند و بیضا و سرحد چهاردانگه و قشلاق‌شان در سروستان و کوار و کربال و جویم و بنارویه است. طبق آخرین سرشماری عشایری، جمعیت این طایفه بالغ بر ۱,۱۳۳ خانوار است. گروهی از باصری‌ها در دورۀ مظفّر‌الدین‌شاه از فارس به جندق و بیابانک مهاجرت کردند. اعقاب آنان هنوز در آن نواحی به‌‌سر می‌برند. طایفۀ باصری در میانۀ قرن ۱۲ق از ایل عرب فارس مستقل شد و حکومت آن در اختیار میرشفیع‌خان میرمهدی‌خان عرب‌شیبانی قرار گرفت. حکومت اولاد او تا تشکیل اتحادیۀ ایلی خمسه باقی بود و پس از آن به خاندان قوام‌الملک رسید.