باطیه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

باطیِه

(یا: اقراطیرس؛ کاس؛ پیاله) صورت فلکی کوچک با هفت ستاره در نیم‌کرۀ جنوبی آسمان، که بر پشت صورت فلکی شجاع و غرب صورت فلکی غراب قرار دارد. شبیه به هلالی است که دهانه‌اش به سوی شمال شرق آسمان است. یونانیان آن را جام آپولون و رومیان افزون بر آپولون آن را جام باکوس، هرکول و اخیلُس نیز می‌دانستند. امروزه در زبان‌های اروپایی پرنورترین ستارۀ باطیه را اَلِکس می‌نامند که تحریف کأس عربی است.