باقر حسینی، محمدباقر (قرن ۱۱ق)

باقر حسینی، محمّدباقر (قرن ۱۱ق)

شاعر و خوشنویس ایرانی. در نوجوانی در گروه خدمتگزاران حرم حضرت علی (ع) در نجف بوده است. با درگیری جنگ‌های ایران و عثمانی در آن ناحیه، به اصفهان بازگشت و به‌کارهای دیوانی پرداخت. سرانجام در سفری که با شاه عباس دوم به قزوین می‌رفت درگذشت. او در ازای خدمت دیوانی همیشه به شعر می‌پرداخت. در شعر باقر تخلص می‌کرد. پیرو شاعرانی چون صائب تبریزی و نظیری نیشابوری بود. دیوان او شامل مثنوی، غزل، قطعه و رباعی به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۶۹ش).