بالاق

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بالاق

(در عبری به‌معنی «غارتگر») شاه موآبیان[۱] (اعداد ۲۲: ۲ و ۴). از ترس بنی‌اسرائیل که نزدیک قلمرو او اردو زده بودند دست به دامان بَلعام[۲] شد که لعنتشان کند، اما ثمری نداشت (یوشع ۲۴: ۹).

 


  1. Moabites
  2. Balaam