بالاگویر، خویاکین (۱۹۰۶)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بالاگوئر، خوئاکین (۱۹۰۶- ۲۰۰۲م)(Balaguer, Joaquin)

سیاستمدار راست‌میانه‌رو جمهوری دومینیکن[۱] و رئیس‌جمهور آن کشور (۱۹۶۰ـ۱۹۶۲)، (۱۹۶۶ـ۱۹۷۸) و (۱۹۸۶ـ ۱۹۹۶). در ۱۹۶۰، در دورۀ دیکتاتوری رافائل تروخیلیو مولینا[۲]، مقام تشریفاتی ریاست جمهوری را برعهده داشت، در ۱۹۶۵ حزب اصلاح‌طلب سوسیال مسیحی[۳] را تشکیل داد، و در ۱۹۶۶ به ریاست جمهوری انتخاب شد. در دورۀ ریاست جمهوری‌اش رژیم مردم‌سالارانه‌تری برقرار کرد و به ایجاد پیوندهای نزدیک‌تری با ایالات متحد امریکا دست زد، اما با چندین تلاش برای کودتا، عملیات تروریستی راست‌گرایان، و یورش‌های چریکی چپ‌گرایان مواجه شد. در ۱۹۷۸ خود را بازنشسته کرد، اما با شکست سیاست‌های اقتصادی حزب انقلابی دومینیکن[۴]، که به چپ‌میانه‌رو تعلق داشت، بار دیگر در ۱۹۸۶ به قدرت بازگشت. پس از برگزاری انتخابات مجدّد در ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴، مطرح‌شدن اتهاماتی دربارۀ تقلب‌های انتخاباتی سبب شد انتخابات دیگری در ۱۹۹۶ برگزار شود که بالاگوئر خود را در آن نامزد نکرد، اما با حمایتی که از لئونل فرناندس[۵]، نامزد پیروز، به عمل آورد نفوذش همچنان پایدار ماند. بالاگوئر با داشتن دانشنامۀ دکتری در رشتۀ حقوق از دانشگاه سانتو دومینگو[۶] و دانشگاه سوربون[۷] پاریس، نخست در مقام استاد حقوق مشغول به کار شد. در دهۀ ۱۹۴۰ سفیر کشورش در کلمبیا و مکزیک بود و سپس به فعالیت‌های سیاسی پرداخت. در دورۀ دیکتاتوری تروخیلیو، وزیر امور خارجه بود (۱۹۵۴ـ۱۹۵۶) و در ۱۹۶۱، اندکی پس از ترور دیکتاتور، به ایالات متحد امریکا گریخت و در ۱۹۶۵ به جمهوری دومینیکن بازگشت.

 


  1. Dominican Republic
  2. Rafael Trujillo Molina
  3. (Christian Social Reform Party (PRSC
  4. (Dominican Revolutionary Party (PRD
  5. Leonel Fernandez
  6. Santo Domingo University
  7. Sorbonne