باکلیت

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

باکْلیت (Bakelite)

اولین پلاستیک سنتزی. در ۱۹۰۹، لئو بِکلاند[۱]، شیمی‌دان بلژیکی‌تبار، آن را ابداع کرد. باکلیت پلاستیکی سخت، محکم، و مقاوم در مقابل گرماست و از آن برای ساخت عایق‌های الکتریکی استفاده می‌کنند. این ماده را از واکنش فنول[۲] با متانال[۳] (فرمالدئید[۴]) می‌سازند. فرآیند شامل تولید رزینی به‌شکل گرد است که براثر گرم‌کردن به‌حالت جامد درمی‌آید. با قالب‌گیری فشاری[۵] این رزینِ، همراه گرم‌کردن و فشردن قالب، قطعات متفاوتی می‌سازند. باکلیت از پلاستیک‌‌های گرماسخت[۶] است که براثر گرم‌شدن دوباره ذوب نمی‌شود و بیشتر برای ساختِ قطعات الکتریکیِ چفت‌شدنی[۷] از آن استفاده می‌کنند.

 


  1. Leo Baekeland
  2. phenol
  3. methanal
  4. formaldehyde
  5. compression moulding
  6. thermosetting
  7. electrical fitting