بخل

بُخل

(در لغت به‌معنی منع‌کردن و امساک‌کردن) از صفات ناپسند آدمی. چون این صفت در نفس قوی شود، از آن حسد برخیزد و چون آن هم قدرت گیرد، حقد پدید آید و این صفت جز به نور یقین از میان نرود. از نگاه مولوی، بُخل حاصل عدم اعتقاد به روز جزا و آخرت است و جوانمردان چون به آن روز اعتقاد دارند، حتی از جان خود نیز در راه حق و حقیقت دریغ ندارند. عرفا نگاه‌کردن دقیق در آیات و روایات و نیز به یاد مرگ‌بودن را درمان این صفت ناپسند می‌دانند.