بخیه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بَخیِه (suture)

هرگونه نخ یا سیم مصرفی در جرّاحی، برای دوختن لبه‌های زخم یا برش. به گره‌ها یا کوک‌های حاصل از این عمل نیز بخیه می‌گویند.