بدن فلکی
بدن فلکی
اعتقاد به‌گونه‌ای پیکرۀ نامرئی و فراسوی تن مادی یا جسم طبیعی انسان، در برخی نظام‌های شبه‌دینی جدید. در باور معتقدان به این تفکرات، تن فلکی که با رشته‌ای اثیری به تن طبیعی آدمی متصل است، در خواب، یا بیهوشی یا بیماری‌های سخت و تب شدید و نیز به هنگام مرگ از این تن جدا می‌شود. اگر این جدایی دایمی باشد، انسان می‌میرد، اما اگر موقت باشد، و بدن فلکی به جسم مادی انسان بازگردد، خروج فلکی حادث شده است. نظریۀ خروج فلکی، مدعی است که افرادی نادر با استعدادهای خاص می‌توانند به ارادۀ خود بدن فلکی خویش را از خود جدا کنند و بعداً عودت دهند، و نیز توضیح‌دهندۀ ادعاهای اشخاصی است که اشیاء نامرئی را می‌بینند. این اعتقادات را می‌توان دنبالۀ باورهای ادیان کهن همچون دین‌های بابلی یا مکزیکی شمرد که به نفوس یا ارواح فلکی مرتبط با اجرام آسمانی معتقد بودند و این اجرام را سبب حرکات آن‌ها در آسمان و تأثیرگذاری اجرام در زندگی بشر می‌پنداشتند.