برادران پلیموت
برادران پلیموت (Plymouth Brethren)
فرقه‌ای پروتستانِ بنیادگرا با عقایدی بسیار ساده، تأسیس‌شده به‌دست کشیش جان نلسون داربی[۱] (۱۸۰۰ـ۱۸۸۲) در حدود ۱۸۲۷ در دوبلین[۲]. «برادران پلیموت» کشیش رسمی و ساختمانی به‌عنوان کلیسا ندارند، هر شخص مؤمنی از آن‌ها می‌تواند روحانی قلمداد شود، و جلسات نیایش و قرائت کتاب مقدس[۳] را در خانه‌های یکدیگر برگزار می‌کنند. مجمعی از «برادران» در ۱۸۳۱ در پلیموت به مناسبت ورود فرقه به انگلستان تشکیل شد. در ۱۸۴۸ به دو شاخۀ باز و بسته تجزیه شدند. اعضای شاخۀ بسته از تناول عشای ربانی[۴] با غیر از خود امتناع می‌کنند. زیرشاخه‌ای از همین شاخه، موسوم به «انحصاری»، مقررات سختی دربارۀ پوشاک و اَعمالِ خود دارند. در بریتانیا، «برادران پلیموت» بیشتر در روستاهای شمال شرق اسکاتلند یافت می‌شوند. در امریکا شمار آن‌ها به نزدیک ۶۵هزار نفر می‌رسد و به هشت دستۀ جداگانه تقسیم شده‌اند. تعداد همۀ آن‌ها در جهان، با احتساب پیروانی که در جزایر کارائیب، هند، و میانمار[۵] دارند، در ۱۹۹۳ نزدیک به ۱.۵میلیون تن بوده است.