برقعی، ابوالفضل (قم ۱۲۸۷ـ تهران ۱۳۷۲ش)

ابوالفضل برقعی
زادروز	قم ۱۲۸۷ ش
درگذشت	تهران ۱۳۷۲ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	روحانی
آثار	عقاید امامیه اثنی عشریه؛ حکومت جمهوری اسلامی؛ ؛ خرافات وفور در زیارت قبور
گروه مقاله	دین اسلام

بُرقَعی، ابوالفضل (قم ۱۲۸۷ـ تهران ۱۳۷۲ش)

بُرقَعي، ابوالفضل

روحانی و نویسندۀ ایرانی. درس طلبگی را از مدرسۀ رضویه آغاز کرد. چند سالی در قم بود تا آن‌که در اواخر دهۀ‌ ۱۳۳۰ با حمایت آیت‌اله کاشانی به مسجد گذر وزیردفتر آمد. طی این سال‌ها با فدائیان اسلام و آیت‌اله کاشانی همکاری داشت. درگیری وی در مسجد محل اقامتش، به‌تدریج او را به مقابله با برخی مراسم مذهبی کشاند. زندگی برقعی را به سه دوره می‌توان تقسیم کرد: دوره‌ای که وی به آرامی به سراغ برخی از گرایش‌ها مانند تصوف و غیره رفته و آن‌ها را به‌منزلۀ خرافه و بدعت انکار می‌کند. دورۀ دوم، زمانی که وی به سراغ برخی از باورهای عامیانۀ شیعی رفته و اندک‌اندک از آن‌ها به‌مثابۀ خرافه یاد می‌کند. در مرحلۀ سوم پا را فراتر گذاشته، از اصل تشیع انتقاد می‌کند و در نهایت به وهابیت می‌رسد و به تبلیغ علیه شعایر شیعی می‌پردازد و اصول و ارکان تشیع را به چالش می‌کشد. برقعی در اسفند ۱۳۵۷ اطلاعیه‌ای در حمایت از انقلاب اسلامی منتشر کرد، اما به‌سرعت از انقلاب روی‌گردان شد. وی پس از پیروزی انقلاب به‌دلیل فعالیت‌های ضد شیعی مدتی زندانی و سپس به یزد تبعید شد و پس از بازگشت در تهران زندگی می‌کرد. ازجمله آثار اوست: عقاید امامیه اثنی عشریه؛ حکومت جمهوری اسلامی،؛ خرافات وفور در زیارت قبور؛ تضاد مفاتیح‌الجنان با قرآن؛ رهنمود سنت در رد اهل بدعت.