برکاف، جورج (۱۸۸۴ـ۱۹۴۴)

بِرْکاف، جورج (۱۸۸۴ـ۱۹۴۴)(Birkhoff, George)

جورج برکاف George Birkhoff
زادروز	۱۸۸۴ م
درگذشت	۱۹۴۴ م
ملیت	آمریکایی
شغل و تخصص اصلی	ریاضی دان
گروه مقاله	ریاضیات

ریاضی‌دان امریکایی. دستاوردهایی اساسی در بررسی سیستم‌های دینامیکی، از قبیل منظومۀ شمسی، داشت و صورت ضعیف قضیۀ ارگودیک را عرضه‌ کرد. برکاف در دانشگاه‌های شیکاگو و هاروارد درس خواند. از ۱۹۱۲، به تدریس در هاروارد پرداخت و در ۱۹۱۹، به استادی رسید. دستگاهی از معادلات دیفرانسیل عرضه‌کرد که هنوز هم الهام‌بخشِ تحقیقات در این زمینه است. کار او دربارۀ معادلات تفاضلی به‌لحاظ اهمیت استفاده از جبر ماتریسی چشمگیر است. برکاف تحقیقات بسیاری دربارۀ نظریۀ سیستم‌های دینامیکی و مکانیک سماوی پوانکاره صورت داد. همچنین، شروع به بررسی حرکت اجسام کرد و این کار را با استفاده از دستاوردهایش در زمینۀ بسط‌های مجانبی و مسائل مقدار مرزی معادلات دیفرانسیل خطی انجام داد و در ۱۹۱۳، آخرین قضیۀ هندسی پوانکاره را دربارۀ مسئلۀ سه جسم ثابت کرد. شکل‌گیری علم جدید ارگودیک در دهۀ ۱۹۳۰، عمدتاً مرهون برکاف و جان فون ‌نویمان است. برکاف به قضیۀ ارگودیک مثبت، که «صورت ضعیف» نظریۀ ارگودیک شمرده می‌شود، اندکی قبل از آن دست یافت که فون نویمان «صورت قوی» آن را منتشر کرد. برکاف همچنین فرضیۀ ماکسول‌ ـ ‌بولتسمان در نظریۀ جنبشی گازها را، که با پیدا‌شدن استثناهایی در معرض تردید قرار گرفته‌ بود، به‌صورت اصلی دقیق درآورد. برکاف در سراسر زندگی‌اش عقیده داشت که نظریۀ نسبیت عام اینشتین بی‌فایده است.

 

---

ریاضی‌دان امریکایی. دستاوردهایی اساسی در بررسی سیستم‌های دینامیکی[1]، از قبیل منظومۀ شمسی، داشت و صورت ضعیف قضیۀ ارگودیک[2] را عرضه‌ کرد. برکاف در دانشگاه‌های شیکاگو و هاروارد درس خواند. از ۱۹۱۲، به تدریس در هاروارد پرداخت و در ۱۹۱۹، به استادی رسید. دستگاهی از معادلات دیفرانسیل[3] عرضه‌کرد که هنوز هم الهام‌بخشِ تحقیقات در این زمینه است. کار او دربارۀ معادلات تفاضلی[4] به‌لحاظ اهمیت استفاده از جبر ماتریسی[5] چشمگیر است. برکاف تحقیقات بسیاری دربارۀ نظریۀ سیستم‌های دینامیکی و مکانیک سماوی پوانکاره[6] صورت داد. همچنین، شروع به بررسی حرکت اجسام کرد و این کار را با استفاده از دستاوردهایش در زمینۀ بسط‌های مجانبی[7] و مسائل مقدار مرزی[8] معادلات دیفرانسیل خطی[9] انجام داد و در ۱۹۱۳، آخرین قضیۀ هندسی پوانکاره را دربارۀ مسئلۀ سه جسم ثابت کرد. شکل‌گیری علم جدید ارگودیک در دهۀ ۱۹۳۰، عمدتاً مرهون برکاف و جان فون ‌نویمان[10] است. برکاف به قضیۀ ارگودیک مثبت، که «صورت ضعیف» نظریۀ ارگودیک شمرده می‌شود، اندکی قبل از آن دست یافت که فون نویمان «صورت قوی» آن را منتشر کرد. برکاف همچنین فرضیۀ ماکسول‌ ـ ‌بولتسمان[11] در نظریۀ جنبشی گازها را، که با پیدا‌شدن استثناهایی در معرض تردید قرار گرفته‌ بود، به‌صورت اصلی دقیق درآورد. برکاف در سراسر زندگی‌اش عقیده داشت که نظریۀ نسبیت عام اینشتین[12] بی‌فایده است.