بستان افروز
بُستان‌اَفروز
نامی که به برخی از گیاهان دارویی در طب قدیم که شامل برخی گیاهان زینتی امروزی از جنس‌های آمارانتوس و سِلوزیا از تیرۀ تاج‌خروسیان اطلاق شده است. قدیمی‌ترین وصفی که در منابع دورۀ اسلامی برای این گیاه آمده است متعلّق به ابن جُلجُل، پزشک قرطبی قرن ۴ق، است که از این گیاه با نام بستان اَبروز نام برده است. در منابع گوناگون نام‌هایی از قبیل قَطیفَه، دُجُّ‌الأمیر، داح، دَیْسَم، عُرف‌الدّیک، مَخملیّه، سالف‌العروس و ... به‌عنوان اسامی مترادف بستان‌افروز آمده است. رازی انواعی از بستان‌افروز را برای بهبود دمل‌ها، زخم‌های دهان و قرمه‌های بدبو و حکیم مؤمن نیز خیسانده کوبیدۀ آن را برای سوزش مجرای بول مفید دانسته‌اند. امروزه جز تربت حیدریه که هنوز گاهی دم‌کردۀ یکی از نژادهای تاج‌خروس را برای درمان مخملک و حصبه به‌کار می‌برند، استفادۀ دارویی این گیاهان ترک‌شده و در فضاهای سبز و پارک‌ها به‌عنوان گل‌های زینتی زیبایی کاشته می‌شوند.