بسم الله الرحمن الرحیم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بِسم‌الله الرَّحمن الرَّحیم

(یا: آیۀ تَسمیه؛ و بِسْمِله) در کنار لا اله الا الله، قدسی‌ترین و رایج‌ترین کلام در فرهنگ اسلام است. همۀ سوره‌های قرآن (غیر از سورۀ توبه) با این کلمه آغاز می‌شوند و یک بار هم در متن سورۀ نمل (آیۀ ۳۰) به‌کار رفته است. بنا‌بر حدیثی نبوی مسلمانان در آغاز هر کاری باید این کلمه را بر زبان بیاورند. برخی از مفسران معتقدند که این عبارت سابقه‌ای طولانی‌تر از اسلام دارد و همۀ کتب آسمانی با این کلمۀ مقدس آغاز شده‌اند. دربارۀ این که بسم‌الله الرحمن الرحیم در آغاز سوره‌ها جزء قرآن است یا خیر میان قرآن‌پژوهان اختلاف است؛ ازجمله آن‌که برخی آن را فقط در سورۀ فاتحه جزء سوره می‌دانند، برخی، چون اکثر امامیه و ابن عباس، آن را در همۀ سوره‌ها جزء قرآن می‌دانند. برخی نیز آن را در هیچ سوره‌ای جزء سوره نمی‌دانند.