بسیط

بَسیط

(در مقابل مرکّب) در فلسفه، امری که جزء خارجی و جزء عقلی ندارد و به تعبیری نه در جهان خارج تجزیه‌پذیر است و نه جزء عقلانی یعنی جنس و فصل دارد. بسیط‌الحقیقه یعنی خداوند دارای هیچ‌گونه ترکیبی نیست حتی ترکیب از اسماء. این اصطلاح در معانی دیگر نیز به‌کار رفته است؛ ازجمله: ماهیتی که جسمانی نیست مثل عقول.