بعلبک
بَعْلْبَک
شهری در سوریه باستان، و در لبنان[۱] کنونی، ۶۰کیلومتری شمال شرقی بِیروت. ابتدا مرکز پرستش بعل[۲]، خدای فنیقی‌ها بود. یونانیان که بعل را با هِلِیوس[۳]، خدای خورشید، یکی می‌دانستند بعلبک را هِلیوپولیس[۴]، شهر خورشید نامیدند. خرابه‌های بعلبک، چند معبد رومی دارد که هنوز باقی است. معبد ژوپیتِر هِلیوپولیتانوس[۵] و معبد باکوس[۶]، ساخته‌شده در قرن ۲م، تقریباً سالم باقی مانده‌اند. بَعلبک در زمان یولیوس سِزار[۷] به مستعمرۀ روم تبدیل شد. در قرن ۲م شهرت یافت که امپراتور تِرایانوس[۸] پیش از آغاز دومین جنگ خود با اَشکانیان[۹] با غیب‌گویان بعلبک مشورت کرده است. معبد ژوپیتر را آنتونینوس پیوس[۱۰] ساخت و تئودوسیوس کبیر[۱۱] آن را به کلیسا تبدیل کرد. در جنگ‌های بعدی، عرب‌ها آن را به دژ تبدیل کردند که نشانه‌هایی از آن را هنوز می‌توان دید. در ۱۴۰۰م امیرتیمور گورکانی آن را به‌کلی ویران کرد. ستون‌های درگاه ورودی معبد ژوپیتر ۲۷ متر ارتفاع و هفت متر قطر داشتند. از ۵۴ ستون پیرامون تندیس خدا، شش ستون برجامانده، و زمین پوشیده از خرابه‌های عمارات است. معبد کوچک‌تری به نام معبد باکوس در جنوب آن قرار دارد، که از معبد پارتنون[۱۲] آتِن بزرگ‌تر است. این معبد که تقریباً سالم مانده دارای هشت ستون در هر ضلع و پانزده ستون در هر جناح است. هر دو معبد به سبک قُرنتی[۱۳] و از سنگ آهک ساخته شده‌اند. ازجملۀ دیگر آثار باستانی، باید از معبد مدوّرِ ونوس[۱۴] نام برد که به‌خوبی حفظ شده و یکی از شا‌هکارهای معماری رومی است.