بعل ذبوب

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بَعْل‌ذِبوب
(در لغت عبری[۱] به‌معنای مگس‌ها) در عهد جدید[۲]، سرکردۀ شیاطین که گاه او را خود شیطان و گاه دستیار اصلی او می‌دانند. بعل‌ذبوب در عهد عتیق[۳] خدای باروری بود و گروه‌هایی فلسطینی‌ و نیز سامی[۴] وی را می‌پرستیدند. نیز ← بَعْل؛ دیو

 


  1. Hebrew
  2. New Testament
  3. Old Testament
  4. Semitic