بقلیه
بَقَلیه
(احتمالاً برگرفته از واژۀ بَقَل به‌معنی سبزی) فرقه‌ای از قرامطه بنیاد‌نهاده در ۲۹۵ق، به پیشوایی مردی با نام ابوحاتم. گویند چون بقلیه با همدستی همسایگان بدویِ خود به چپاول اموال مردم پرداختند، مقتدر عباسی لشکری به جنگ آنان فرستاد و بسیاری از بقلیه را کشت (۳۱۶ق). ابوحاتم خوردن تره، شلغم، پیاز و سیر و کشتن حیوانات و خوردن گوشت را بر پیروان خود حرام کرد؛ گویا سبب نامیدن این فرقه به بقلیه همین امر بوده است.