بلاد کبیره
بِلاد کَبیره
شهرهای بزرگ. در فقه، تعریف اصطلاحی ندارد. بسیاری از فقیهان آن را مفهومی عرفی می‌دانند. برای نمونه امام خمینی (ره)، تهران را بلد کبیره می‌شمرد. فقیهانی که بین بلاد کبیره و صغیره تفاوت قائل‌اند، مبدأ مسافرت شرعی را در بلاد کبیره، محله‌های آن شهر می‌دانند. بدین‌گونه اگر کسی از آخر هر محله‌ای در بلاد کبیره مسافت ۲۴ کیلومتر (در مجموع رفت و برگشت) را طی کند، مسافر محسوب می‌شود و باید نماز خود را شکسته بخواند یا روزه‌اش را افطار کند. برخی فقیهان، مانند آیت‌الله خویی برآن‌اند که بلاد کبیره مانند بلاد متعارف هستند و در محاسبۀ مسافت در مسافرت شرعی، بین آن دو تفاوتی نیست.