بلاغی، محمدجواد (نجف ۱۲۸۲ـ۱۳۵۲ق)

بَلاغی، محمدجواد (نجف ۱۲۸۲ـ۱۳۵۲ق)

محمدجواد بلاغی
زادروز	نجف ۱۲۸۲ ق
درگذشت	۱۳۵۲ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	مفسر
شغل و تخصص های دیگر	عالم، متکلم
آثار	تفسیر ناتمام آلاءالرحمن؛ الرحله المدرسیه؛ المدرسه السیاره؛ انوار الهدی؛ بطلان العول و التعصیب؛
گروه مقاله	فلسفه، منطق و کلام

مفسر، عالم، متکلم و شاعر شیعی؛ پسر علامه شیخ حسن بلاغی. در ۱۳۰۶ق برای ادامۀ تحصیل به کاظمین رفت. در ۱۳۱۲ق به نجف بازگشت و نزد مشایخ حوزۀ نجف، به‌ویژه آقارضا همدانی، آخوند خراسانی و سید محمد هندی درس خواند. در ۱۳۲۶ق به سامرا رفت و از درس میرزا محمدتقی شیرازی بهره‌مند شد. سپس به کاظمین رفت (۱۳۳۶ق) و در کنار میرزای شیرازی به مبارزه با انگلیسی‌ها برخاست. پس از پیروزی انقلاب عراق (۱۳۳۷ق)، تا پایان عمر به نجف رفت و به تدریس و تألیف پرداخت. با زبان‌های انگلیسی، عبری و ارمنی آشنا بود و اطلاعات عمیقی از مذاهب و کتب مقدس نصارا و یهود داشت. از معدود علمایی بود که در برابر مسیحیان، یهودیان، مادیون و هجوم فرهنگی غرب ایستاد و با قلم و زبان به ردّ آنان پرداخت. برخی از آثارش به انگلیسی و چند زبان دیگر ترجمه شد. قصایدی به عربی در میلاد امام حسین (ع) و امام قائم (عج) سروده که معروف است. از آثار چاپی اوست: تفسیر ناتمام آلاءُالرَّحمن؛ الرَّحْلَة‌المَدِرِسیَّة/المدرسة‌السَیّارة؛ که مناظره‌ای در نقد مسیحیت و یهودیت است؛ اَنوارُ الْهُدی؛ بُطْلانُ‌الْعَوْلِ وَ التَّعصیب؛ اَجْوِبَة‌الْمَسائِلِ‌البَغدادِیَّه؛ اَعاجیبُ‌الاَکاذیب؛ اَلتَّوحید و التَثلیث؛ اَلهُدی الی دینِ‌المُصطَفی در ادیان و مذاهب؛ مَصابیحُ‌الهُدی؛ رسالة فی رَدِّ الوَهّابیَه.