بل برنل، جاسلین (۱۹۴۳)
بِلْ بِرْنِل، جاسْلین (۱۹۴۳)(Bell Burnell, Jocelyn)
جاسلین بل برنل Jocelyn Bell Burnell | |
---|---|
زادروز |
آرما ۱۹۴۳ م |
ملیت | اهل ایرلند شمالی |
تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در گلاسگوی اسکاتلند و دانشگاه کیمبریج انگلستان |
شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
گروه مقاله | اخترشناسی |
جوایز و افتخارات | کشف نخستین تپ اختر |
اخترشناس اهل ایرلند شمالی. در ۱۹۶۷ نخستین تپاختر[۱] (ستارهای با چشمکزنی سریع) را با همکاری رادیواخترشناس بریتانیایی، آنتونی هیویش[۲]، و سایر همکارانشان در رصدخانۀ اخترشناسی رادیویی مالارد[۳]، واقع در کیمبریج انگلستان، کشف کرد.
زندگی. در بلفاست[۴] و در نزدیکی رصدخانۀ آرما[۵] زاده شد و بسیاری از اوقات کودکیاش را در آن رصدخانه سپری کرد. در گلاسگوی اسکاتلند و دانشگاه کیمبریج انگلستان درس خواند. هنگام کشف تپاختر، دانشجوی پژوهشی کیمبریج بود. از ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۲، در دانشگاه ساوتمپتن[۶] انگلستان در زمینۀ اخترشناسی پرتو گاما[۷]، و در آزمایشگاه علوم فضایی مالارد، وابسته به یونیورسیتی کالج لندن[۸]، در زمینۀ اخترشناسی پرتو ایکس[۹] تحقیق میکرد. سپس، در رصدخانۀ سلطنتی ادینبورگ اسکاتلند[۱۰] به کار در زمینۀ اخترشناسی فرابنفش و نور مرئی پرداخت. در ۱۹۹۱ به مقام استادی فیزیک دانشگاه آراد میلتون کینز[۱۱] رسید.
کشف تپاخترها. بل دو سال اول اقامت خود را صرف ساختن تلسکوپ رادیویی[۱۲] کیمبریج کرد که بهویژه برای ردیابی اختروشها[۱۳] طراحی شده بود. این تلسکوپ ثبت تغییرات سریع علایم رادیویی را ممکن میکرد. در ۱۹۶۷ به علامتی غیرعادی برخورد که معلوم شد ترکیبی از مجموعۀ تپهای سریعی است که دقیقاً هر ۱.۳۳۷ ثانیه تکرار میشوند. در یکی از توضیحهایی که برای این پدیدۀ شگفتانگیز مطرح شده بود آن را ناشی از تپهای گسیلشده از نوعی چراغ راهنمای بین ستارهای بهشمار میآوردند و از اینرو، در ابتدا به اِل جی اِم[۱۴] که سرنامی برای عنوان انگلیسی «آدمکهای سبز» بود، ملقب شد. اما بل طی چندماه سه منبع مشابه دیگر پیدا کرد. آنها نیز با آهنگ بسیار منظمی میتپیدند، اما دورۀ تناوبشان در محدودۀ کسرهایی از ثانیه با هم تفاوت داشت و منشأ همگی آنها مکانهایی در فاصلههای بسیار دور از یکدیگر، در کهکشان ما، بود. بنابراین، بهنظر میرسید که توضیح پذیرفتهتر این علامتها این باشد که از نوعی ستارۀ خاص، تپاختر، گسیل میشوند.