بنگشی
بَنْگِشی
قبیلۀ بزرگ افغان، عضو اتحادیۀ بردرانی، از قبایل شیعه، ساکن نواحی کُرَّم علیا و سفلا، دامنه‌های کوه سفید در افغانستان، ناحیۀ کوهات، دامنه‌های شرقی کوه سلیمان و ایالت سرحد شمال غرب در پاکستان. گروه‌هایی از این مردم در پنجاب پاکستان، کشمیر و ناحیۀ فرخ‌آباد ایالت اوتارپرادش هندوستان سکونت دارند. چندصد خانوار از آنان در طول قرن ۱۳ق به خراسان و گرگان و مازندران مهاجرت کرده‌اند. معروف‌ترین طوایف بنگشی عبارت‌اند از گاری، سامل‌زایی، عبدالرحمانی، تبرمزیدی، بوشیری، دندار و کُرَّمی. اکبرشاه گورکانی در ۱۰۰۲ق، شاهی‌بیگ بنگش را به حکومت قندهار گماشت. بنگشی‌ها در ۱۱۵۰ق به اطاعت نادرشاه درآمدند و پس از آن در خدمت احمدخان ابدالی قرار گرفتند. محمدخان بنگش در ۱۱۲۶ق شهر فرخ‌آباد را بنا نهاد و حاکم آن شد. حکومت خاندان او پس از ۱۵۰ سال در جریان سرکوبی شورش عمومی هندوستان (۱۸۵۷م/۱۲۷۳ـ۱۲۷۴ق) به‌دست ارتش انگلیس منقرض شد.