بنی نضیر

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بنی‌نَضیر

نام یکی از قبایل یهود عربستان و همچنین یکی از غزوات پیامبر (ص). حضرت محمد (ص) در ۶‌ق عده‌ای را برای هدایت بنی‌عامر فرستاد، ولی عامر بن طفیل با گروهی بر سر فرستادگان پیامبر (ص) ریختند و آنان را کشتند. تنها یک نفر از این میان نجات یافت که در سر راه مدینه دو تن از بنی‌عامر را کشت. آنان کسی را نزد پیامبر (ص) فرستادند و خواستار خون‌بهای دو عامری شدند. پیامبر (ص) از بنی‌نضیر که هم‌پیمان عامری‌ها بودند در حل این مسئله یاری خواست. بنی‌نضیر در ظاهر پذیرفتند، ولی قصد جان پیامبر (ص) را کردند. پیامبر (ص) از این امر آگاهی یافت و به آنان دستور داد مدینه را ترک کنند. آنان با وعدۀ عبدالله بن اُبَیّ که دو ‌هزار نفر را برای یاری آنان می‌فرستد، در برابر پیامبر (ص) ایستادند. مسلمانان ۱۵ روز قلعۀ بنی‌نضیر را محاصره کردند تا سرانجام آنان تسلیم شدند. پس از عزیمت بنی‌نضیر به شام، پیامبر (ص) خانه‌ها و زمین‌هایشان را بین مهاجرین تقسیم کرد. در غزوۀ بنی‌نضیر حضرت علی (ع) پرچمدار مسلمانان بود و در همین غزوه بود که مسلمانان از نوشیدن شراب منع شدند.