بهاءالدوله دیلمی، ابونصر (۳۶۲ـ۴۰۳ق)

بهاءالدّولۀ دیلمی، ابونصر (۳۶۲ـ۴۰۳ق)
از امیران آل‌بویَه (حک: ۳۷۹ـ۴۰۳ق). فرزند عضدالدوله دیلمی بود و در بغداد به تخت نشست و بعد از مدتی خود را «شاهنشاه» نامید و دعوی فرمانروایی بر قلمرو آل بویه کرد و پس از اتحاد با بَدر بن حَسنویه، صمصام‌الدّولۀ دَیلمی را در شیراز شکست داد (۳۸۸ق) و امیران ری و همدان، بر امیرالامرایی وی گردن نهادند. او توانست در ظاهر، وحدت قلمرو آل بویه را باز گرداند. وی خلیفۀ عباسی، طائع، را خلع و قادر را به‌جای او نشاند.