بهاء الدین زهیر، ابوالفضل (مکه ۵۸۱ـ۶۵۶ق)
بَهاءُ‌الدّین زُهَیر، ابوالفضل (مکه ۵۸۱ـ۶۵۶ق)
شاعر و دولتمرد مصری. ایام جوانی را در حجاز و بیشتر بقیۀ عمرش را در قوص (مصر سفلا) سپری کرد. نزد ابن دقیق علوم دینی خواند، اما به شاعری دل بست. تأثیر شاعران قدیم، چون امرؤالقیس و مُتنبّی، در اشعارش مشهود است. با ابن مطروح دوستی و مکاتبۀ منظوم داشت. در ۶۱۲ق به دمشق رفت و در ۶۲۵ق در قاهره به خدمت صالح ایوب درآمد. مدتی صاحب دیوان انشا بود، در ۶۳۷ق به وزارت رسید، ده سال در این منصب ماند، و به‌سبب خطایی که در نوشتن نامه‌ای کرد معزول شد. افزون بر قصیده، غزل نیز می‌سرود و در غزل لحنی عاشقانه و عارفانه داشت.