بهاروند
بَهارْوَنْد
طایفۀ بزرگ لر، از طوایف مستقل دیرکوند، از ایلات منطقۀ بالاگریوۀ لرستان. مرکب از دو گروه مرادعلی‌وند و کردعلی‌وند است که هریک از چندین تیرۀ دیگر تشکیل شده است. گرمسیر بهاروندان در اراضی میان کوه‌های چناره و کبیرکوه و کیالان و رودخانۀ کرخه و ناحیۀ اندیمشک واقع بود و سردسیرشان بعضی اراضی جلگه‌ای و کوهستانی جنوب شرقی خرم‌آباد، نظیر جلگۀ گرگاه و کوه‌های دره‌نصب و هشتادپهلو بود. مسافت میان سردسیر و گرمسیر این مردم حدود ۱۲۰ کیلومتر بود. جمعیت بهاروندها در گذشته از ۱,۰۰۰ تا ۴,۸۵۰ خانوار متغیر بوده است. تقریباً غالب این مردم چادرنشینی را ترک گفته و در اراضی سردسیری و گرمسیری خود اسکان یافته‌اند. این مردم در جریان سرکوبی شورش عشایری (۱۳۰۳ـ۱۳۰۶ش) با ارتش همکاری‌هایی داشتند.