بهبهانی، علی (تهران ۱۲۶۳ـ۱۳۳۶ش)
بِهبهانی، علی (تهران ۱۲۶۳ـ۱۳۳۶ش)
از دولتمردان دورۀ پهلوی. فرزند سید عبدالله بهبهانی، روحانی مبارز دورۀ مشروطه، بود و تحصیلات خود را در تهران و نجف گذراند و به درجۀ اجتهاد رسید. وی پس از بازگشت به ایران وارد دادگستری شد و مراحل قضایی را تا معاونت دادستان کل پیمود. چندی به ریاست شعبۀ دیوان عالی کشور رسید و در دورۀ پنجم از تهران وکیل مجلس شورای ملی شد و از یاران مدرس گردید. او مجموعاً طی دوازده دوره وکیل مجلس بود و در دورۀ دوم مجلس سنا به سناتوری انتخابی مجلس منصوب شد (۱۳۳۲ش). او در نهضت ملی‌شدن نفت فعالیت بسیار کرد و از موافقین بود. وی تألیفاتی در علم تفسیر از خود برجای گذاشته است.