بهرامی، ابوالحسن خان (تفرش ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۲ق)
بهرامی، ابوالحسن‌خان (تفرش ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۲ق)
پزشک و جراح معاصر ایرانی، از مروّجان طب نوین در ایران، و مدرس طب در دارالفنون. به تشویق پدر، ادبیات، هیئت و طب قدیم را در تفرش فراگرفت. در دارالفنون تهران پزشکی خواند. در ۱۳۰۲ق برای گذراندن دوره‌ا‌ی تکمیلی در تشریح و جراحی به پاریس رفت و در ۱۳۱۲ق به ایران بازگشت و رئیس مریض‌خانه دولتی (بیمارستان سینای کنونی) شد. وی به زبان‌های فرانسوی، عربی و ترکی مسلّط بود و با زبان آلمانی آشنایی داشت. در نهضت مشروطه به ریاست انجمن پزشکان انتخاب شد. شماری از شاگردان او، ازجمله پسرش ابوالقاسم، پزشکان کارآمدی شدند. ازجمله تألیفات و ترجمه‌های بسیار اوست: پاتولوژی طبّی یا مطلع‌الطبّ ناصری (چاپ سنگی، ۱۳۰۰ق)؛ تراپوتیک و دواسازی طبی (ترجمه از کتاب‌های اروپایی، چاپ سنگی، ۱۳۰۵ و ۱۳۰۸ق)؛ فیزیولوژی ومسائل عمدۀ حفظ‌الصحه (چاپ سنگی، ۱۳۱۵ق).
نیز، رجوع شود به: تفرشی، ابوالحسن (1261-1332ش)