غریب پور، بهروز (سنندج ۱۳۲۹ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از بهروز غریب پور)
بهروز غریب‌پور
زادروز سنندج 28 شهریور 1329ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل کارشناسی نمایش- دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران/ تحصیل ناتمام رشتۀ کارگردانی در آکادمی هنرهای دراماتیک رم
شغل و تخصص اصلی کارگردان تئاتر و نمایش‌نامه‌نویس
آثار نمایش عروسکی رستم و سهراب
گروه مقاله تئاتر
خویشاوندان سرشناس بهزاد غریب‌پور (برادر)
بهروز غریب‌پور
بهروز غریب‌پور

بهروز غریب‌پور (سنندج 28 شهریور ۱۳۲۹ش- )

کارگردان تئاتر و نمایش‌نامه‌نویس ایرانی. در رشتۀ نمایش از دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، مدرک کارشناسی گرفت، همچنین در ۱۳۵۸ در رشتۀ کارگردانی در آکادمی هنرهای دراماتیک مشغول به تحصیل شد که به دلیل وقوع انقلاب اسلامی آن را نیمه‌کاره رها کرد و به ایران بازگشت. او در چند نمایش به ایفای نقش پرداخته و نمایش‌های بسیاری را کارگردانی کرده است، نیز در زمینۀ ترجمۀ آثار ادبی جهان (از جمله مرغ دریایی چخوف) و طراحی صحنه فعالیت می‌کند.

بهروز غریب‌پور از ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۳ مدیرعامل فرهنگسرای بهمن بود. او با مشارکت در نوشتن فیلم‌نامۀ دونده (۱۳۶۳) ساخته امیر نادری فعالیت خود را در سینما آغاز کرد. ازجملۀ فیلم‌ها، نمایش‌ها، و مجموعه‌های تلویزیونی بهروز غریب‌پور عبارتند از تف، حضور در آینه پریشان، بینوایان و نمایش عروسکی رستم و سهراب. او فیلم‌های کارگاه ۲ (۱۳۶۷) و تنبل قهرمان (۱۳۸۰) را نیز کارگردانی کرده است.

غریب‌پور جز کارگردانی و نویسندگی بیش از 30 نمایش و تألیف و ترجمۀ چندین کتاب، از دهۀ 1360 نیز تئاتر را در دانشگاه‌های تهران، هنر، سوره و دانشکدۀ صدا و سیما تدریس می‌کند. بهزاد غریب‌پور، گرافیست و تصویرگر فقید، برادر او بود.


برخی از آثار ترجمه

  • مرغ دریایی (۱۳۶۴)
  • قلعه حیوانات (۱۳۸۴)
  • بینوایان (۱۳۸۵)
  • کلبه عمو تم (۱۳۸۵)
  • قصۀ تلخ طلا (۱۳۸۵)
  • پینوکیو (۱۳۹۶)


برخی از آثار نمایشی (نویسندگی و کارگردانی و طراحی صحنه)

  • حضور در آینهٔ پریشان (1358)
  • تف (1358)
  • سفر سبز در سبز (1360)
  • بابابزرگ و ترب (سایه‌بازی- 1369)
  • بینوایان (1375)
  • خیمه‌شب‌بازی به شیوۀ قاجار (1378)
  • اپرای عروسکی رستم و سهراب (1383)
  • ایکارو (1384)
  • کلبۀ عمو تم (1386)
  • اپرای عروسکی مولوی (1388)
  • اپرای عروسکی حافظ (1391)
  • اپرای عروسکی عشق (1397)