بهمن بیگی، محمد (لارستان ۱۲۹۹-۱۳۸۹ش)
محمد بهمن‌بیگی (لارستان ۱۲۹۹- ۱۳۸۹ش)
پایه‌گذار آموزش و پرورش عشایری در ایران و صاحب تجربه‌هایی باارزش جهانی در این زمینه، داستان‌نویس. در ۱۹۷۳/۱۳۵۲ش جایزۀ یونسکو را در زمینۀ تعلیم و تربیت دریافت کرد. در ایل قشقایی، در استان فارس به دنیا آمد. پس از پایان دورهٔ کارشناسی حقوق در دانشگاه تهران، با مشاهده دست اول وضعیت عشایر، با قانع کردن دولت وقت به همکاری، در زمینۀ برپایی مدرسه‌های سیّار برای بچه‌های ایل شروع به فعالیت کرد. او توانست دختران عشایری را نیز به مدرسه‌های سیّار جلب کند و نخستین مرکز تربیت معلم عشایری را بنیان نهد. علاقۀ شخصی، او را از دورۀ جوانی به پژوهش در آداب و رسوم عشایر فارس و نوشتن داستان‌هایی کوتاه، با دقت در زندگی عشایری، کشاند. او، که در این زمینه صاحب تجربه‌هایی باارزش جهانی است، در داستان‌هایش با نثری روان، شیرین و توصیف‌هایی هنرمندانه، صحنه‌هایی از زندگی مردم ایل قشقایی و خاطرات ایام آموزگاریِ خود را در میان ایل تصویر می‌کند.
از آثارش: عرف و عادت در عشایر فارس (۱۳۲۴) که کتابی تحقیقی و ماحصل تجربیات شخصی او از زندگی در میان عشایر است؛ دو مجموعۀ داستان‌کوتاهِ بخارای من، ایلِ من (۱۳۶۸) و اگر قره‌قاج نبود (۱۳۷۴).