بهگود ـ گیتا

بَهْگْوَد ـ گیتا (Bhagavad-Gita)
(یا: بهاگَوَد گیتا، در هندی به‌معنی سرود خداوندگار) منظومه‌ای دینی و فلسفی به زبان سانسکریت از حدود ۳۰۰پ‌م، فصلی از کتاب ششم مهابهاراتا یکی از دو حماسۀ بزرگ هندو؛ گفت‌و‌گویی میان کریشنا، خدای متجسد، و آرجونا، پهلوان افسانه‌ای. آرچ بهگود ـ گیتا بالاترین متن مقدس و کتاب سنت (اسمریتی) آیین هندوست. قصه در دشت گنگ علیا رخ می‌دهد و شرح کامروایی‌ها و رقابت‌های دو خانوادۀ کائوراوا و پانداوا از نسل شاه بهاراتا است. در این اثر ارزش‌های اخلاقی جامعۀ هند باستان، به‌ویژه مسئولیت‌پذیری، وفاداری، و خداپرستی، نمایانده شده است. از ترجمه‌های فارسی آن می‌توان به ترجمۀ فیضی (نخستین ترجمه) و ترجمۀ جدید محمدعلی موحد اشاره کرد. نیز← مهابهاراتا

 

---