بوحلیم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بوحَلیم

(یا: با‌حلیم شیبانی) (اواخر قرن ۵ و اوایل ۶ق)، خاندانی از حاکمان شمال هند در دورۀ آخرین سلاطین غزنوی. این خاندان از مردم فرودست شمال بودند که به خدمت ابراهیم بن مسعود بن محمود غزنوی درآمدند. نجم‌الدین زَریر پسر بوحلیم در دورۀ مسعود غزنوی سردار سپاه در لشکرکشی به هند بود در زمانی‌که بهرامشاه و سلطان سنجر سلجوقی، ملک ارسلان را از سلطنت برداشتند دو تن از اعضای این خاندان (عمادالدوله محمد و برادرش ربیع) از ملک ارسلان حمایت کردند. عمادالدوله محمد به همراه چندتن از پسرانش در جنگ درۀ سند به‌دست نیروهای بهرامشاه کشته شدند و پس از آن‌ها قدرت خاندان بوحلیم به‌پایان رسید.