بوسیا، کوفی (۱۹۱۳ـ۱۹۷۸)
بوسیا، کوفی (۱۹۱۳ـ۱۹۷۸)(Busia, Kofi)
دولتمرد غنایی، استاد دانشگاه، و نخست‌وزیر آن کشور از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲. از رهبران جنبش آزادی‌بخش ملی[۱] بود (۱۹۵۴ـ۱۹۵۹) و به‌علت مخالفت با قوام نکرومه[۲]، در ۱۹۵۹ تبعید شد. پس از کودتای ۱۹۶۶ در سمت مشاور شورای آزادی‌بخش ملی[۳] به غنا بازگشت و سپس حزب ترقی[۴] را تأسیس کرد و به پیروزی انتخاباتی در ۱۹۶۹ رهنمون شد؛ او در مقام نخست‌وزیر در کودتایی نظامی سرنگون شد (۱۹۷۲) و در همان سال به تبعید بازگشت. بوسیا در کوماسی[۵] و در کالج آچیموتا[۶] و نیز در دانشگاه‌های لندن و آکسفورد تحصیل کرد. از اولین افریقایی‌هایی بود که در گلدکوست (ساحل طلا)[۷] (غنا[۸]ی فعلی) به یکی از مناصب حکومتی رسید، ولی از سِمَت خود استعفا کرد تا مدرس دانشگاه شود و سپس استاد جامعه‌شناسی در کالج دانشگاهی غنا شد. در دوران اولین دورۀ تبعید خود کرسی جامعه‌شناسی در دانشگاه لیدن[۹] در هلند را در اختیار داشت و بعد از ۱۹۷۲ مناصب دانشگاهی داشت. او در آکسفورد انگلستان درگذشت.