بولاوایو
بولاوایو (Bulawayo)
(به زبان اندبله[۱] یعنی «کشتارگاه») شهر صنعتی و محل تقاطع راهآهن زیمبابوه، با ۹۶۵هزار نفر جمعیت (۲۰۰۳). در ارتفاع ۱,۳۵۵متری از سطح دریا و نزدیک رود ماتشِئوملوپه[۲]، ریزابۀ رود زامبزی[۳]، واقع شده است. این شهر در محل کرال[۴]، دهکدهای که دور آن حصار کشیده شده، متعلق به لوبِنْگولا[۵]، رئیس قبیلۀ ماتابله[۶]، بنا شد؛ این دهکده در ۱۸۹۳ به آتش کشیده شد. تولید سیمان و تجهیزات کشاورزی و برقی از صنایع بولاوایو است. پایتخت سابق ماتابللند[۷] بود و با کشف طلا در مناطق مجاورش، توسعه یافت. دومین شهر بزرگ زیمبابوه است. مکانهای دیدنی آن عبارتاند از ساختمان فرمانداری[۸]، که زمانی متعلق به سسیل رودِز[۹]، سیاستمدار استعماری بریتانیا، بود، که در تپههای ماتوپاس[۱۰] بالای بولاوایو مدفون است؛ ویرانههای خامیِ[۱۱]قرن ۱۸ (کاخ سنگی سلطنتی)؛ و موزۀ ملی[۱۲].