بون، دانیل (۱۷۳۴ـ۱۸۲۰)
بون، دانیل (۱۷۳۴ـ۱۸۲۰)(Boone, Daniel)
از پیشگامان امریکا، زادۀ پنسیلوانیا. در ۱۷۷۵ مسیری را در جنگل باز کرد که بعدها جادۀ برهوت[۱] (ویرجینیای شرقی ـ کنتاکی[۲]) نام‌گرفت و نخستین راه مهاجران به‌سوی غرب بود. بون در خانواده‌ای انگلیسی در پنسیلوانیا زاده شد و بیشتر دوران جوانی را در کارولینای شمالی گذراند. در جریان انقلاب امریکا[۳]، رهبری شبه‌نظامیان را برضد سرخ‌پوستان متحد بریتانیایی‌ها برعهده داشت. او به اسارت دستۀ جنگ‌طلب شونی[۴] درآمد، اما رئیس قبیله را آن‌چنان تحت تأثیر قرار داد که او را به عضویت قبیله درآوردند. پس از ترک سرخ‌پوستان امریکایی به اکتشاف‌های خود در غرب ادامه داد. در ۱۷۷۵ رهبری دسته‌ای از مهاجران را برعهده گرفت که شهرک بونز بارو[۵]، واقع در کنتاکی، را بنا نهادند. مدت کوتاهی به نمایندگی کنتاکی در مجلس ویرجینیا درآمد، اما چون عنوان و لقبی نداشت، همۀ زمین‌هایش را از دست داد. سپس به میسوری عقب‌نشینی کرد اما در ۱۸۰۴، که امریکا این سرزمین را تصرف کرد، دوباره زمین‌هایش را از دست داد. در ۱۸۱۴ برای قدردانی از خدماتش، مقداری زمین به او هدیه شد.