بووار و پکوشه

بووار و پِکوشِه (Bouvard et Pecuchet)

رمانی نیمه‌تمام از گوستاو فلوبر، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۸۸۱، پس از مرگ مؤلف. دو مرد عزب، بووار و پکوشه، در گردش‌های روزهای یک‌شنبه با هم آشنا می‌شوند. حرفۀ هر دو نسخه‌برداری است. دوستی این دو روزبه‌روز عمیق‌تر می‌شود تا بدان‌جا که بووار ارث خود را با پکوشه قسمت می‌کند. آن‌ها به دهی می‌روند، ملکی می‌خرند تا کشاورزی کنند، اما شکست می‌خورند. به آموختن پزشکی، شیمی، و دامپزشکی رو می‌آورند، اما موفق نمی‌شوند. تحصیل ادبیات و باستان‌شناسی و رشته‌های دیگر نیز بی‌نتیجه است. طرفه آن‌که این دو به هر رشته‌ای که رو می‌آورند رنگ‌وبوی آن رشته را به خود می‌گیرند. سرانجام سرخورده و افسرده تصمیم به خودکشی می‌گیرند، اما پیام کلیسا در شب نوئل آنان را از خودکشی بازمی‌دارد. پس از تجربه‌کردن مشاغلی دیگر سرانجام به کار اول خود، نسخه‌برداری، بازمی‌گردند. مجلد دومی که فلوبر وعدۀ آن را داده بوده، هرگز نوشته نشد.