بیات کرد
بَیاتِ کُرد
یکی از آوازهای ایرانی و از متعلقات دستگاه شور. نت شاهد آن مانند دشتی درجۀ پنجم گام شور است. اما مانند دشتی نت متغیر ندارد و گام آن با گام شور، دشتی، و ابوعطا تفاوتی ندارد. منظور از گام، دُوْری از نت‌ها در فاصلۀ یک اکتاو یا کمتر از آن، یک‌چهارم دست یا یک‌پنجم درست است که روی اغلب درجه‌های آن مقام یا لحن یا گوشۀ خاصی بنا می‌شود و با مفهوم اروپایی گام متفاوت است. بیات کرد نوعی فیگور خاص ملودیک برای فرود دارد که در هیچ‌یک از آوازهای دیگر شور نیست و جُز با شنیدن حالت آن را نمی‌توان احساس کرد. برخی از گوشه‌های آن عبارت‌اند از درآمد، بسته‌نگار، عُشاق، و حزین. به‌جز درآمد، بقیه در بیشتر آوازها و یا دستگاه‌ها قابل اجراست. در ردیف میرزا عبدالله آوازی مستقل و در ردیف موسی معروفی جزء گوشه‌های دستگاه شور است. نت ایست آن همانند دشتی، درجۀ سوم شور است، ولی مانند دشتی روی آن به مدت طولانی نمی‌ایستد و پس از توقف کوتاهی روی درجۀ سوم به‌منزلۀ نُت ایست، بلافاصله فیگور ملودیک خاص فرود را می‌نوازند.