بیتاب، عبدالحق (کابل ۱۲۴۵ـ ۱۳۴۷ش)
بیتاب، عبدالحق (کابل ۱۲۴۵ـ ۱۳۴۷ش)
شاعر، ادیب و مترجم افغان. سال‌ها در مدارس کابل و سپس در دانشکدۀ ادبیات آن‌جا تدریس کرد. خود را شاگرد ملک‌الشعرا قاری عبدالله، می‌دانست. بسیاری از شاعران و نویسندگان معاصر افغانستان از شاگردان او بودند. صوفی و پیرو طریقۀ نقشبندیه بود. در ۱۳۳۱ش، به پیشنهاد وزارت معارف، لقب ملک‌الشعرایی یافت. بیشتر شاعری غزل‌سراست و غزل‌هایش میان سبک خراسانی و هندی و به زبان گفتار مردم نزدیک است. از آثارش: دیوان بیتاب (کابل، ۱۳۳۰ش)؛ علم بدیع (کابل، ۱۳۳۲ش)؛ مفتاح‌الغموض در قافیه و عروض (کابل، ۱۳۳۳ش)؛ ترجمۀ علم منطق از طه حسین (کابل، ۱۳۳۵ش).