بیمه
بیمه
عقدی که به‌موجب آن یک‌طرف (بیمه‌گر) متعهد می‌شود که دربرابر پرداخت وجه از طرف دیگر (بیمه‌گزار)، در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت او را جبران یا وجه معینی بپردازد. وجهی را که بیمه‌گزار به بیمه‌گر می‌پردازد، حق بیمه و آن‌چه را بیمه می‌شود، موضوع بیمه می‌نامند. در روزگاران باستان بابِلی‌ها نوعی بیمه برای جبران خسارت داشته‌اند. بیمۀ دریایی در اروپا در اواسط قرن ۱۴م تقریباً عمومیت داشت. بیمۀ عمر در ۱۵۸۳ در انگلستان مرسوم شد. سایر بیمه‌ها (مانند بیمه آتش‌سوزی و سرقت) بعدها متداول گردید. از اواسط قرن ۱۹ بعضی دولت‌ها پا به میدان گذاشتند و بیمه‌های اجتماعی را پایه‌گذاری کردند. بیمۀ اتکایی نوعی بیمه است که بیمه‌گر اصلی با بیمه‌گر دیگر قرارداد می‌بندد تا با پرداخت وجه کمتری خطر جبران خسارت را بیمه کند. در این حالت هر دو بیمه‌گر منافعی عاید خود می‌کنند. بیمۀ بهداشت اول‌بار در ۱۸۸۳ توسط بیسمارک صدراعظم آلمان آغاز و بعد از جنگ جهانی اول در سایر کشورها متداول شد. بیمۀ زمان بیکاری، بیمۀ عمر و بیمۀ کارگران انواع مهم بیمه‌اند.