بیمه (فقه)

بیمه (فقه)
عقدی که به‌موجب آن یک طرف (بیمه‌گر) تعهد می‌کند که در ازاء پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر (بیمه‌گزار) در صورت وقوع یا بروز حادثه، خسارت وارد بر او را جبران کند یا وجه معینی بپردازد. بیمه در فقه سابقه چندان ندارد. میرزای قمی، در جامع‌الشتات و همچنین سید محمد کاظم یزدی، عقد بیمه را غیر شرعی و باطل می دانستند. بیشتر فقیهان پیشین امامیه هر نوع عقد جدیدی را که در زمان شارع، معهود نبود، باطل می‌دانستند. اما غالب فقیهان معاصر، به صحت عقود جدید ازجمله بیمه، فتوا داده‌اند. برخی از این فقیهان، بیمه را عقد مستقلی شمرده‌اند، و برخی عقیده دارند که بهتر است عملیات بیمه در قالب یکی از عقود متعارف اسلامی مانند هبۀ معوّضه یا صلح اجرا شود.