تئاتر موزیکال

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تئاتر موزیکال (music theatre)

اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و زینگشپیل[۱] آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰م به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان اپرای سه‌پولی[۲] (۱۹۲۸م) برشت[۳] ـ وایل[۴]، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند پورگی و بِس[۵] (۱۹۳۵م) از گرشوین[۶]؛ و در سینما زیر بام‌های پاریس[۷] (۱۹۳۰م، موسیقی از رائول مورتی[۸]) و آزادی از آن ماست[۹] (۱۹۳۱م، موسیقی از ژرژ اوریک[۱۰]) به کارگردانی رنه کلر[۱۱]، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور[۱۲]، هریسون برت‌ویسل[۱۳]، و پیتر ماکسول دیویس[۱۴] آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو[۱۵]» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن[۱۶]» تغییر نام داد). هِنتسه[۱۷] (مقالۀ خوک‌ها[۱۸]، ۱۹۶۸م)، بریو[۱۹] (رسیتال اول[۲۰]، ۱۹۷۲م) و لیگِتی[۲۱] (گران ماکابر (ماکابر بزرگ)[۲۲]، ۱۹۷۸م) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸م پرداخته‌اند.

از ۱۹۷۰م به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است.


  1. Singspiel
  2. Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera
  3. Brecht
  4. Weill
  5. Porgy and Bess
  6. Gershwin
  7. Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris
  8. Raoul Moretti
  9. A Nous la Liberté/Freedom for Us
  10. Georges Auric
  11. René Clair
  12. Alexander Goehr
  13. Harrison Birtwistle
  14. Peter Maxwell Davies
  15. Pierrot Players
  16. The Fires of London
  17. Henze
  18. Essay on Pigs
  19. Berio
  20. Recital I
  21. Ligeti
  22. Le Grand Macabre/The Great Macabre