تاج الدین خوارزمی، حسین ( ـ۸۳۹/۸۴۰ق)
تاجُ‌الدّین خوارزمی، حسین ( ـ۸۳۹/۸۴۰ق)
نویسنده، شاعر و عارف ایرانی. اصلش از کاسان (کاشان) در ماوراء‌النهر بود. اما چون در خوارزم سکونت داشت او را خوارزمی خوانده‌اند. از مریدان خواجه ابوالوفای خوارزمی ( ـ۸۳۵ق) و از ارادتمندان نجم‌الدین کبری بود. پیش از ۸۳۶ق با سرودن غزلی متضمن برخی مبالغات صوفیانه، از سوی فقیهان حنفی هرات تکفیر و به‌فرمان شاهرخ گورکانی برای محاکمه به هرات فراخوانده شد، اما چون در مباحثه‌اش به اعتراض آنان پاسخ گفت از گناه او چشم پوشیدند. سرانجام در یکی از یورش‌های ازبکان به خوارزم به قتل رسید و در جوار مزار خواجه ابوالوفا به خاک سپرده شد. آمیختگی نظم و نثر از ویژگی‌های برجستۀ آثار اوست. از آثارش: جواهرالاسرار و زواهر‌الانوار (اصفهان، ۱۳۶۱ش)؛ ینبوع‌الاسرار فی نصایح‌الابرار (۱۳۶۰ش).